Απόστολος Δοξιάδης & ομάδα- Logicomix

Πρώτο θετικό: βγήκε από τον πολυαγαπημένο Ίκαρο. Ο εκδοτικός οίκος των γραμμάτων μας συμπεραίνω πως μπαίνει σε νέα μονοπάτια που οδηγούν σε περιπλανήσεις στον 21ο αιώνα. Δεύτερο θετικό: είναι ένα φιλόδοξο πρότζεκτ. Θέλει να έχει τις ρίζες του στην Ελλάδα, να εξετάσει την παγκόσμια φιλοσοφία και τελικά να μεταφραστεί και να κυκλοφορήσει διεθνώς -κάτι που τελικά θα γίνει τον Οκτώβρη. Να μην ξεχάσω πως και η ομάδα πίσω από την παραγωγή είναι διεθνής. Τρίτο θετικό: η εικονογράφηση είναι σούπερ και δείχνει μία πραγματικά υπέροχη Αθήνα, την Αθήνα μας όπως όλοι την βλέπουμε όταν κλείνουμε τα μάτια και είμαστε σε καλή διάθεση.

Όλα τα παραπάνω, αλλά κυρίως το όνομα του Απόστολου Δοξιάδη, του συγγραφέα του πασίγνωστου αγαπημένου Θείου Πέτρου, έχουν δημιουργήσει ένα υπέροχο μείγμα, ακαταμάχητο για πολλούς από εμάς.

Το θέμα, δηλαδή η αναζήτηση των θεμελίων της Λογικής (μαθηματικών στο Αγγλικό κείμενο) είναι πολύ ενδιαφέρον εάν και πρέπει σίγουρα να επιστρέψω στο βιβλίο – οι άνθρωποι και οι έννοιες που εξετάζει είναι αρκετά πολύπλοκες ακόμη και όταν παρουσιάζονται με αυτή τη μορφή. Το καλό είναι πως τα κόμικς -graphic novel αποκαλούντο Logicomix οι δημιουργοί του - είναι φτιαγμένα για να διαβάζονται και να ξαναδιαβάζονται αμέτρητες φορές και έτσι ίσως αποτελούν πραγματικά έναν ιδανικό τρόπο εκλαϊκευσης της γνώσης.

Μου άρεσε επίσης η συμμετοχή της ομάδας παραγωγής στη διήγηση αλλά και το βάρος που έδωσαν στην προσωπική ζωή των χαρακτήρων που εξετάζουν.

Αυτή η απόφαση μαζί με την υψηλή ποιότητα της εικονογράφησης είναι και ένα από τα σημεία που το εγχείρημα διαφοροποιείται από τη σειρά για αρχάριους – ανάμεσά τους ο Αινστάϊν για αρχάριους, ο Μαρξ για αρχάριους, και φυσικά το αξέχαστο ο Μεταμοντερνισμός για αρχάριους -που ήταν πολύ δημοφιλής σε μας τους φοιτητές την εποχή που πήγα πανεπιστήμιο!

ΥΓ Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που αγόρασα και διάβασα το Logicomix μέχρι να βρω τελικά το χρόνο να γράψω γι’αυτό. Θα επανέλθω μόλις καταφέρω να βρω χρόνο να το ξαναδιαβάσω!

ΥΓ2 Στα σούπερ θετικά και η φανταστική και επιμορφωτική ιστοσελίδα!

Joe Haldeman – The Forever War

Δικαιολογημένα φέρει το νούμερο ένα στη σειρά SF Masterworks της Gollancz καθώς τσεκάρει όλα τα κουτάκια των συστατικών της επιστημονικής φαντασίας. Είναι η τέλεια space-opera μετά τα culture novels του Banks, ένα πολυβραβευμένο, αντιπολεμικό, σατυρικό βιβλίο γραμμένο από ένα βετεράνο του Βιετνάμ.

Με λίγα λόγια η ιστορία ξεκινά τη δεκαετία του1990 όταν ανακαλύπτεται τρόπος να διανύουν τα ανθρώπινα διαστημόπλοια κολοσσιαίες αποστάσεις και στη συνέχεια συναντούν τους πρώτους άλλους νοήμονες οργανισμούς. Το αποτέλεσμα είναι να ξεκινήσει ένας πόλεμος στον οποίο επιστρατεύονται οι εξυπνότεροι και υγιέστεροι νέοι του πλανήτη.

Η διανοητικό-σωματική αυτή ελίτ αποστέλλεται στο διάστημα όπου βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες της θεωρίας της σχετικότητας του Αινστάϊν. Όσοι επιζούν και γυρίζουν από μάχες έχουν γεράσει μόλις μερικούς μήνες ενώ οι συνάνθρωποί τους στη Γη δεκάδες χρόνια! Το βιβλίο παρακολουθεί την πορεία του Μαντέλλα, ενός εκ των λίγων της αρχικής σοδειάς στρατιωτών που επιβιώνει μέχρι το τέλος του πολέμου.

Είναι γραμμένο απλά, άμεσα, διαποτισμένο με την επίγνωση του πολέμου, χωρίς όμως αυτό να γίνεται ποτέ κουραστικό. Είναι επίσης εξαιρετικά διορατικό καθώς ο Haldeman, γνώστης των ανήσυχων συζητήσεων της εποχής του, προβλέπει πολλά από τα περιβαλλοντικά θέματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Παρόλα αυτά, το βιβλίο είναι διαποτισμένο με την αισιοδοξία της πρώτης διαστημικής εποχής, με την πίστη στη γρήγορη πρόοδο και τα οφέλη της διαστημικής περιπέτειας για το μέλλον της ανθρωπότητας. Τελικά, αν και αρχικά οι εκδότες το είχαν απορρίψει με τη δικαιολογία πως κανείς δεν θέλει να διαβάσει ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, το The Forever War με εξέπληξε με την επικαιρότητα που διατηρεί ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα!

Κάπου μάλιστα στο ίντερνετ είδα πως σκέφτεται να το κάνει ταινία ο Ridley Scott – βλέπε Blade Runner. Δεν μπορώ να περιμένω…