28/04/2007

Marisha Pessl - Specia Topics in Calamity Physics


Το βιβλίο, μία γυμνασιακή ιστορία μυστηρίου πιστή στην παράδοση που ξεκίνησε το Secret History, επικεντρώνεται σε μερικούς μήνες από τη ζωή μίας Ερμιόνης του πραγματικού κόσμου. Η πρωταγωνίστρια είναι εξίσου παντογνώστρια με τη δεσποινίδα Γκρέιντζερ και δεν χάνει ευκαιρία να το δείξει. Αλλά καθώς είναι αμερικανίδα και αρκετά κουλτουριάρα, ο αναγνώστης χρειάζεται να έχει απίστευτα καλή γνώση της αμερικανικής πολιτιστικής ζωής – και ενίοτε της πολιτικής- για να παρακολουθήσει απερίσπαστος τη διήγηση.

Είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Πεσλ και με εντυπωσίασε όχι μόνο η στρωτή γραφή της αλλά και το θράσος της – η αθεόφοβη έχει γράψει 650 σελίδες! Το αποτέλεσμα είναι πως ενώ κάποιοι από τους χαρακτήρες - όπως η ίδια η πρωταγωνίστρια και η Eva Brewster - είναι πειστικοί, κάποιοι άλλοι αγγίζουν μόνο την επιφάνεια π.χ. οι τέσσερις από τους πέντε φίλους της.

Πάντως αν το αρχίσετε, ακόμα και αν σε κάποιο σημείο σας κουράσει, διαβάστε το μέχρι τέλους καθώς στις τελευταίες 100 σελίδες όλα παίρνουν μία νέα τροπή.

*Η έκδοση που έχω είναι μία υπέροχα ροζουλί Penguin.

17/04/2007

Victoria Hislop - The Island , Το Νησί


Γράφω ξενυχτισμένη καθώς διάβασα το Νησί μονορούφι. Το βιβλίο περιγράφει την ιστορία μίας οικογένειας από την Κρήτη, η ζωή της οποίας σημαδεύτηκε από τη λέπρα πριν την ανακάλυψη της θεραπείας της. Μεγάλο μέρος του διαδραματίζεται στο νησί Σπιναλόγκα που απέχει μόλις 500 μέτρα από τα παράλια της Κρήτης και το οποίο, όπως έμαθα χάρη στην Βρετανίδα κυρία Χίσλοπ, ήταν για πέντε και πλέον δεκαετίες τόπος εξορίας λεπρών.

Πραγματικά για πρώτη φορά απέκτησα μία ιδέα για το τι ακριβώς είναι η λέπρα και πώς επηρεάζει τον οργανισμό. Αυτό ήταν από μόνο του συγκλονιστικά ενδιαφέρον. Η συγκινητική ανθρώπινη ιστορία με την οποία είναι «ντυμένα» τόσο τα στοιχεία για τη λέπρα και το μοναδικό αυτό μέρος στη σύγχρονη ελληνική ιστορία με απορρόφησαν εντελώς! Έτσι αν και διαβάζοντας τις πρώτες σελίδες απογοητεύτηκα από το τουλάχιστον απλοϊκό της γράψιμο – δεν φαίνεται να πηγαίνει για Νόμπελ η γυναίκα- μέσα σε λίγη ώρα έπιασα τον εαυτό μου να κλαίει από συγκίνηση. Αναρωτήθηκα εάν τελικά ο τρόπος που γράφει να εξυπηρετεί τους σκοπούς της διήγησής της αν και αμφιβάλλω πως κάνει κάτι τέτοιο ηθελημένα.

Αν και Βρετανίδα, η συγγραφέας κατάφερε να δώσει το προφίλ της στωικής ελληνίδας μάνας αλλοτινών καιρών αλλά και τον τρόπο ζωής στην Κρήτη πριν την επέλαση των τουριστών - ή τουλάχιστον έτσι νομίζω καθώς γεννήθηκα πολύ αργότερα και δεν έχω καμία προσωπική σχέση με το νησί.

Πάντως τόσο η αρχή όσο και το τέλος του βιβλίου τελικά αδικούν το υπόλοιπο. Φαίνεται πως γράφτηκαν για να συνδέσουν την ιστορία με το παρόν και διαβάζοντάς τις μου φάνηκαν τουλάχιστον άτσαλα γραμμένες και περιττές.

Προσθέτω πως θα γίνει η τέλεια τηλεοπτική σειρά. Τα έχει όλα! Δράμα, τραγωδία, ιστορικά στοιχεία, πολλούς χαρακτήρες που εξελίσσονται στο χρόνο, καλούς, κακούς, ευτυχισμένο τέλος για κάποιους και τραγικό για άλλους. Στην ταινία μάλλον θα το πετσοκόψουν, όπως άλλωστε και το Μαντολίνο του καπετάν Κορέλι.