27/05/2007

Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης - Οι Τέσσερις Τοίχοι


Μου αρέσει ότι το blog λειτουργεί σας αρχείο των ωρών που περνώ διαβάζοντας αλλά και των λόγων που με οδηγούν να αγοράσω ένα βιβλίο – οι οποίοι προς το παρόν αποδεικνύονται αρκετά επιφανειακοί.

Τους Τέσσερις Τοίχους δεν θα μου είχε περάσει από το μυαλό να τους διαβάσω εάν ο Παπασωτηρίου στην Πανεπιστήμιού δεν φιλοξενούσε την αγγλική τους μετάφραση στη βιτρίνα του. Τόσο το γεγονός ότι μεταφράστηκε στα αγγλικά όσο και η όμορφη αγγλόφωνη έκδοση με οδήγησαν να ψάξω να βρω το ελληνικό πρωτότυπο – μόλις βρήκα κάποια χρήματα καθώς η αγορά βιβλίων στην Ελλάδα είναι ακριβό χόμπι.

Για να μπω επιτέλους στο ψητό, το βιβλίο διηγείται την αλλόκοτη ιστορία της δημιουργίας ενός εξαιρετικού προϊόντος, ενός «αγγελικού» μελιού, από έναν τιτίζη μέχρι αηδίας νησιώτη, του Π. Ροδακή, και από τη Βάγια, μία κυνηγημένη που φέρνει στην πόρτα του η μοίρα.

Το μέλι, που προκαλεί μία έκσταση σε όποιον το δοκιμάζει ακόμη και σε απειροελάχιστες ποσότητες, γίνεται τόσο περιζήτητο που τελικά, αντί να φέρει ευτυχία στους δημιουργούς του, αποδεικνύεται η Νέμεσίς τους.

Η εξαιρετικά καλαίσθητη, συγκρατημένη και ελεγχόμενη γραφή του Χατζηγιαννίδη, εντελώς απαλλαγμένη από φιοριτούρες και συναισθηματισμούς, μου άρεσε γιατί μπορώ να φανταστώ πως και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής του βιβλίου κάπως έτσι, ψύχραιμα, λιτά, και χωρίς πουριτανισμούς θα έγραφε. Με σόκαρε γιατί χωρίς περιστροφές και δράματα παραθέτει ανατριχιαστικές σκηνές και λεπτομέρειες. Δεν σας λέω παραπάνω για να μη σας το χαλάσω.

Να επισημάνω πως η ιστορία και αυτού του βιβλίου – όπως και της Μανανεδάκη – θα μπορούσε να διαδραματίζεται άνετα εκτός Ελλάδας και σίγουρα οπουδήποτε στη Μεσόγειο αρκεί να άλλαζαν δύο-τρία ονόματα. Ίσως σε αυτό να οφείλεται η μόνιμη αίσθηση ότι κάτι λείπει παρά την τρομερή εφευρετικότητα του συγγραφέα.

* Την σαφώς πιο μουντή από την αγγλική έκδοση του βιβλίου έκανε Το Ροδακιό.

21/05/2007

Κατερίνα Μανανεδάκη - Ουουου Μοιχεύσεις


Φοβάμαι πως θα διαβάσω όλα τα βιβλία παραλίας που κυκλοφορούν πριν φτάσω στις παραλίες έτσι όπως πάω. Μάλλον φταίει ο ζεστός καιρός των τελευταίων ημερών.

Τέλος πάντων, δεν έχω να πω πολλά για το βιβλίο της Μανανεδάκη. Μας δίνει ακριβώς ότι γράφει στο κουτί – μία ανώδυνη ερωτική ιστορία που απευθύνεται κυρίως σε παντρεμένες σαραντάρες. Έτσι το νοικοκυριό, οι απαιτήσεις της οικογενειακής ζωής, και η πλήξη που φαίνεται πως συνεπάγεται ο έγγαμος βίος μετά από μερικά χρόνια, είναι τα κύρια θέματα γύρω από τα οποία περιστρέφεται η πλοκή του βιβλίου.

Και καθώς τα παραπάνω απασχολούν εκατομμύρια γυναίκες στο δυτικό κόσμο, ανεξαρτήτως εθνικότητας, δεν αποτελεί έκπληξη πως το βιβλίο σύντομα θα μεταφραστεί στα γερμανικά όπως μας πληροφορεί το οπισθόφυλλο.

Φαντάζομαι πως στην εκδοτική αυτή επιτυχία ρόλο παίζει και το γεγονός πως οι χαρακτήρες του Ουουουου δεν έχουν καμία ελληνική ιδιαιτερότητα. Θα μπορούσαν να είναι οι κάτοικοι μίας όποιασδήποτε ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Απλά, στο συγκεκριμένο κείμενο, η μεγαλούπολη αυτή τυχαίνει να είναι η Αθήνα.

Με όλα αυτά ως δεδομένα, θέλω να πω πως μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι το βιβλίο δεν κρίνει, δεν κατακρίνει και δεν δαιμονοποιεί κανέναν από τους χαρακτήρες του. Κανένας δεν είναι αποκλειστικά θύτης και κανείς αποκλειστικά θύμα. Μάλιστα στο τέλος όλοι βγαίνουν λάδι, φιλιωμένοι και αλλαγμένοι προς το καλύτερο!


* Εκδόσεις Λιβάνης

13/05/2007

Douglas Couland - JPod


Διαβάζοντας ένα βιβλίο του Κόπλαντ καταλαβαίνει κανείς περισσότερα πράγματα για τον δυτικό τρόπο ζωής της εποχής μας παρά εάν διαβάσει και ακούσει όλες τις μπούρδες που γράφονται και μεταδίδονται στον τεχνολογικό βάλτο που λέγεται Ελλάδα μέσα σε ένα χρόνο – μιλάμε για τον άνθρωπο που ευθύνεται για τον όρο Generation X.

Στο JPod, που είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του, ο Κόπλαντ συνεχίζει την προσπάθειά του να χρονογραφήσει την τεχνολογική επανάσταση των τελευταίων δύο δεκαετιών και το κάνει με αρκετό χιούμορ. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τις περιπέτειες ενός Καναδού που εργάζεται σε μία εταιρεία παραγωγής βιντεοπαιχνιδιών.

Στην πορεία ο Κόπλαντ μας βάζει να σκεφτούμε αρκετά για το κατά πόσο διαφέρει ο εντατικός και εξειδικευμένος τρόπος με τον οποίο εργαζόμαστε από τις εργασιακές συνθήκες της εποχής της φεουδαρχίας και των πρώτων ημερών της εκβιομηχάνισης. Επίσης ακουμπά – ελαφρά- την απίστευτη επιμήκυνση της μετεφηβικής ηλικίας που πλέον για τους περισσότερους, Έλληνες και ξένους διαρκεί μέχρι τα 30.

Μου άρεσε εξαιρετικά η ανάλυσή του για το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι χωρίς φαντασία και δημιουργικότητα στα meetings – με φθόνο, οπότε μην τους αποκαλύψετε καμία ιδέα σας γιατί είτε θα τη θάψουν είτε επιχειρήσουν να την κλέψουν.

Στο βιβλίο συμβαίνουν διάφορα κουλά αλλά το καλύτερο – ή το χειρότερο, δεν μπορώ να αποφασίσω - είναι η εμφάνιση του ίδιου του συγγραφέα στο ρόλο του από μηχανής Θεού. Μου άρεσαν επίσης οι προσθήκες των πιο κλασσικών spam όπως και τα διαλείμματα που κάνει συμπεριλαμβάνοντας απρόσμενες πληροφορίες και ψιλικά της καθημερινής ζωής όπως σλόγκαν και τα πρώτα εκατό χιλιάδες δεκαδικά ψηφία του π!!!

*Έχω μία συμπαθητική έκδοση της Bloomsbury μόνο που το ασημί έχει ήδη ξεβάψει.

08/05/2007

nuwanda - Ιστορία Μικρή και Διδακτική των Ομολόγων

Μια και αυτές τις ημέρες έκανα διάφορες επαναλήψεις ή σηκώνω όλο κάτι μπλιαχ -βλέπε ουουουου μοιχεύσεις της αρχισυντάκτριας του TV Zapping- τα οποία αφού τα πληρώσω τα παρατάω, ορίστε ένα απολαυστικό και σύντομο link από nuwanda

http://book.attack.gr/?p=332