Μου αρέσει ότι το blog λειτουργεί σας αρχείο των ωρών που περνώ διαβάζοντας αλλά και των λόγων που με οδηγούν να αγοράσω ένα βιβλίο – οι οποίοι προς το παρόν αποδεικνύονται αρκετά επιφανειακοί.
Τους Τέσσερις Τοίχους δεν θα μου είχε περάσει από το μυαλό να τους διαβάσω εάν ο Παπασωτηρίου στην Πανεπιστήμιού δεν φιλοξενούσε την αγγλική τους μετάφραση στη βιτρίνα του. Τόσο το γεγονός ότι μεταφράστηκε στα αγγλικά όσο και η όμορφη αγγλόφωνη έκδοση με οδήγησαν να ψάξω να βρω το ελληνικό πρωτότυπο – μόλις βρήκα κάποια χρήματα καθώς η αγορά βιβλίων στην Ελλάδα είναι ακριβό χόμπι.
Για να μπω επιτέλους στο ψητό, το βιβλίο διηγείται την αλλόκοτη ιστορία της δημιουργίας ενός εξαιρετικού προϊόντος, ενός «αγγελικού» μελιού, από έναν τιτίζη μέχρι αηδίας νησιώτη, του Π. Ροδακή, και από τη Βάγια, μία κυνηγημένη που φέρνει στην πόρτα του η μοίρα.
Το μέλι, που προκαλεί μία έκσταση σε όποιον το δοκιμάζει ακόμη και σε απειροελάχιστες ποσότητες, γίνεται τόσο περιζήτητο που τελικά, αντί να φέρει ευτυχία στους δημιουργούς του, αποδεικνύεται η Νέμεσίς τους.
Η εξαιρετικά καλαίσθητη, συγκρατημένη και ελεγχόμενη γραφή του Χατζηγιαννίδη, εντελώς απαλλαγμένη από φιοριτούρες και συναισθηματισμούς, μου άρεσε γιατί μπορώ να φανταστώ πως και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής του βιβλίου κάπως έτσι, ψύχραιμα, λιτά, και χωρίς πουριτανισμούς θα έγραφε. Με σόκαρε γιατί χωρίς περιστροφές και δράματα παραθέτει ανατριχιαστικές σκηνές και λεπτομέρειες. Δεν σας λέω παραπάνω για να μη σας το χαλάσω.
Να επισημάνω πως η ιστορία και αυτού του βιβλίου – όπως και της Μανανεδάκη – θα μπορούσε να διαδραματίζεται άνετα εκτός Ελλάδας και σίγουρα οπουδήποτε στη Μεσόγειο αρκεί να άλλαζαν δύο-τρία ονόματα. Ίσως σε αυτό να οφείλεται η μόνιμη αίσθηση ότι κάτι λείπει παρά την τρομερή εφευρετικότητα του συγγραφέα.
* Την σαφώς πιο μουντή από την αγγλική έκδοση του βιβλίου έκανε Το Ροδακιό.
No comments:
Post a Comment