Αν έχετε διαβάσει το «Μαμάδες Βορείων Προαστείων» δε χρειάζεται να ξοδέψετε χρόνο για να διαβάσετε το δεύτερο βιβλίο της κυρίας Νάσιουτζικ. Αν πάλι δεν το έχετε διαβάσει, σας παραπέμπω στο Χρυσά Λογοτεχνικά Βατόμουρα 2006 - http://diavazo.blogspot.com/2007/02/8-2006-4.html.
Αν πάλι επιμένετε ότι και να γίνει να το διαβάσετε ξεκινήστε από τη μέση περίπου γιατί το πρώτο μισό
α) είναι καρμπόν του ΜΒΠ σε τέτοιο σημείο που δεν είσαι σίγουρος αν διαβάζεις το ίδιο βιβλίο για δεύτερη φορά. Μέχρι και χαρακτήρες έχει ξεσηκώσει από το πρώτο της βιβλίο η συγγραφέας όπως μας πληροφορεί στον πρόλογο.
β) είναι επίσης αφιερωμένο στην παράθεση ενός συρφετού χαρακτήρων που όπως και στο ΜΒΠ ζουν μία ζωή μες στην υλική πολυτέλεια, τη συναισθηματική κενότητα, τη μίζερη ματαιοδοξία, τη σεξουαλική ασυδοσία σε συνδυασμό με την απίστευτη κακογαμία και την απέραντη ζηλοφθονία. Από αυτό τον καταιγισμό πληροφόρησης λείπει σχεδόν οποιουδήποτε είδους πλοκή ενώ είναι τόσοι πολλοί οι χαρακτήρες που παραθέτει και τόσα πολλά τα μειονεκτήματα και οι «αμαρτίες» τους που δεν μπόρεσα – ίσως γιατί δεν ήθελα- να παρακολουθήσω ποιά κακογαμημένη νεόπλουτη είναι ποιά.
Τώρα γιατί να θέλουμε να διαβάζουμε βιβλία για τη μίζερη χρηματολαγνία που ούτως ή άλλως όλοι από εμάς βλέπουμε γύρω μας – οκ ίσως όχι σε τέτοιο βαθμό αλλά μυθιστόρημα είναι, δικαιούται να υπερβάλλει λίγο –είναι άλλο ερώτημα. Εγώ σίγουρα πάσχω από μία μικρούλα δόση μαζοχισμού.
Επίσης είχα και την περιέργεια να δω πώς θα συνέχιζε η Νάσιουτζικ γιατί το ΜΒΠ ήταν πρωτότυπο τόσο σε θεματολογία όσο και στον πυκνό, βιαστικό τρόπο γραφής του.
Και καθώς πούλησε τρελά δεν μπορώ να κατηγορήσω την Νάσιουτζικ που αποφάσισε να το επαναλάβει. Άλλωστε έτσι λειτουργεί η παραγωγή των chick-flicks, των βιβλίων για γκόμενες επί το ελληνικότερον.
Αλλά ήμαρτον, δεν αντέχω άλλο τις αμέτρητηες παραπομπές σε μεγάλους συγγραφείς και πνεύματα της διανόησης με μόνο σκοπό να μας αποδείξει η συγγραφέας ότι ναι μεν, γράφει βιβλία που καταναλώνονται ευρέως σαν πασατέμπο γιατί προσφέρουν μία φτηνή τάχα μου ματιά μέσα από την κλειδαρότρυπα των φραγκάτων, αλλά μπορεί και καλύτερα γιατί είναι πραγματικά μία διαβασμένη ως τέκνο γνωστου λογοτέχνη.
Τέλος πάντως, ίσως πρέπει να το διαβάσετε τελικά εάν αγαπάτε να μισείτε.
* Το βιβλίο κυκλοφορεί από Εκδόσεις Λιβάνη
10 comments:
Απο τα γραφόμενά σου βγάζω το συμπέρασμα ότι το πρώτο βιβλίο ήταν πολύ κακό. Οπότε γιατί προχώρησες στο δεύτερο?
Αν είναι να σπαταλάμε φαιά ουσία για να μάθουμε να μισούμε κάποιους συνανθρώπους επειδή "έτσι είναι", τι νόημα έχει η περαιτέρω αυτομαστίγωση?
Λογική μεν η ερώτηση, αλλά ξεχνάς ότι κάποιοι ανθρώποι διαβάζουμε μανιακά, και ότι πέσει στα χέρια μας, ακόμη και τα κουτιά των corn flakes. Γνωστή παγίδα.
Για να μην παρεξηγηθώ, διασκέδασα πολύ διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο.
Πιστεύω ότι κάτι μου έδωσε σαν μία παρουσίαση και κοινωνική ανάλυση αυτής της ελληνικής κοινωνικής κάστας. Αφήστε που το διασκέδασα απίστευτα κιόλας και ας μην συμφωνώ με τον τρόπο που επέλεξαν να περνάνε τη ζωή τους οι ήρωες.
Αυτό που δε μου άρεσε καθόλου είναι πως το δεύτερο βιβλίο είναι καρμπόν του πρώτου. Νομίζω πως μία φορά ήταν αρκετή.
Προσωπικά ούτε τη σειρά είδα στην τηλεόραση, ούτε το βιβλίο διάβασα. Ο τίτλος και μόνο με έπεισε ότι δεν είναι του γούστου μου (ξέρεις τί εννοώ: μπλεγμένη όπως είμαι τα τελευταία χρόνια με Διαλογισμό, Εσωτερισμό κ.λ.π., δυό λόγια και μόνο φθάνουν για να μου δώσουν να καταλάβω πως ό,τι κι αν αναφέρεται στο βιβλίο ή την ταινία, δεν έχει καμιά σχέση με τις πεποιθήσεις μου, ΠΛΕΟΝ.) Δεδομένου ότι πάντα διάβαζα πολύ αργά, γιατί "σκαλώνω" σε φράσεις που μ' εντυπωσιάζουν και μετά το μυαλό μου ταξιδεύει με αποτέλεσμα να μου παίρνει πάρα πολύ χρόνο ένα βιβλίο για να το τελειώσω, δεν έβαλα ποτέ αυτό το βιβλίο στα υποψήφια που θα μπορούσαν να μ' απασχολήσουν. (Με περιμένουν άλλες στοίβες...)
Χαίρομαι όμως που ΤΑ ΛΕΣ ΕΞΩ ΑΠ' ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ!! Πες τα, λοιπόν!
Το μόνο προσωπικό σχόλιο - και σχεδόν παράπονο - που έχω να κάνω είναι το εξής: τηλεοπτικές σειρές σαν τη μεταφορά αυτού του βιβλίου, ή άλλες όπως "Εραστής δυτικών προαστείων" (έτσι λεγόταν; δεν θυμάμαι και καλά), ή άλλες όπως κάποιες που αποτέλεσαν έργο του νεαρού Παπακαλιάτη, που τις πολυ-διαφημίζουν για να μη τυχόν χαθεί και μισό ποσοστό τηλεθέασης, δεν αντιπροσωπεύουν παρά μιά μικρή, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ μερίδα Ελλήνων πολιτών, κάποιων που φοβάμαι ζουν στην πρωτεύουσα και δεν έχουν ξεμυτίσει ποτέ απ' αυτήν, με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι όλος ο κόσμος γυρίζει γύρω απ' αυτούς. Η πλειοψηφία των Ελλήνων ζει μιά διαφορετική πραγματικότητα. Μ' ΑΥΤΗ την πραγματικότητα δεν τολμά ν' ασχοληθεί κανείς, προφανώς γιατί είναι πολύ φτωχή και θαμπή για να πουλήσει...
Wormreport, μ' αρέσεις πολύ! Συνέχισε! Θα σ' επισκέπτομαι συχνά από δω και πέρα - να ξέρεις όμως, σπανίως γράφω. Αυτή ήταν η πρώτη φορά. Τώρα... θα δείξει.
Συγνώμη, ήθελα να πω: bookworm μ' αρέσεις πολύ. (Αμάν, μας μπέρδεψες με τα σκουλίκια! Τί όνομα κι αυτό, ρε παιδάκι μου!)
καλα τα λες bookworm, συμφωνω. Απλως να πω ότι και τα βιβλια αυτα εχουν μια χρησιμοτητα - καποιοι που τα διαβαζουν καιροσκοπικα ίσως και να εθισθουν στην αναγνωση...
nuwanda, το ελπίζω ...
μαίρη κ. ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Το πρώτο της βιβλίο μου φάνηκε κι εμένα πρωτότυπο και το αντιμετώπισα ως μια καυστική και εύστοχη σάτιρα των Βορείων Προαστίων.
Αυτό μέχρι περίπου τα 2/3. Στις υπόλοιπες σελίδες με έκδηλη αμηχανία η συγγραφέας αναζητούσε ένα εντυπωσιακό τέλος, που αποδείχθηκε μάλλον ..."σούπα".
Μετά διάβασα και κάποιες συνεντεύξεις και κατάλαβα ότι δεν με αφορούσε να διαβάσω άλλο πόνημα της κυρίας Νάσιουτζικ.
Τώρα, μεθυσμένη προφανώς από την επιτυχία κυκλοφόρησε και τρίτο βιβλίο υπό τον τίτλο "κάψτε τα νυφικά", με εξώφυλλο και οπισθόφυλλο που με πείθουν ότι ο κατήφορος έγινε εξαιρετικά επικλινής και η συγγραφέας τον κατεβαίνει με ταχύτητα σκιερ σε χιονοδρομικό κέντρο της μόδας...
θα ηθελα να παρατηρησω ενα πολυ σημαντικο συγγραφικο λαθος: Η κ. Νασιουτζικ παρουσιαζει μια γυναικα ως μια αφηγητρια ενετλως χαμηλου επιπεδου η οποια ενδιαφερεται μονο για τα Chanel, Prada κλπ. δεν καταφερε να βγαλει το "κολεγιο" της Αμερικης ζει στον μικροκοσμο της ενω την ιδια στιγμη αραδιαζει λογια μεγαλων συγγραφεων περι καβαφικες μασκες αλλα και λογια φιλοσοφων μαζι με περιγραφες περι "γαμησιων" "πιπων" (χρησιμοποιω το δικο της λεξιλογιο)Διακρινω ενα σημαντικο λαθος.
Post a Comment