Για δεύτερη φορά αγόρασα βιβλίο του Mitchell γιατί μου άρεσε το εξώφυλλο και για δεύτερη φορά ξεκοκάλισα στην κυριολεξία βιβλίο του μέσα σε δύο ημέρες. Η ιστορία διαδραματίζεται το 1982 - όταν οι Βρετανοί πολέμησαν για τα Φώκλαντ - και περιστρέφεται γύρω από τη ζωή ενός 12-χρονου αγοριού.
Για όσους βρίσκονταν εκείνη την εποχή στη Βρετανία, ή για όσους έχουν διαβάσει τα ημερολόγια του Adrian Mole η ιστορία αλλά και οι συνθήκες που επικρατούσαν τότε στη χώρα είναι πάνω κάτω γνωστά. Εξαιρετική μουσική άφησε εποχή, πανάθλιο φαγητό που ευτυχώς τείνει να εκλείψει μετά τη διατροφική επανάσταση που θα'λεγε κανείς πως έκαναν οι Βρετανοί τη δεκαετία του '90, ξενοφοβία, θεοποίηση της Θάτσερ - ναι τη θεοποίησε την Σιδηρά Κυρία που κέρδισε τον πόλεμο η Βρετανία στις αρχές της δεκαετίας του '80 κι ας μετά στράφηκε εναντίον της - cul de sac και χειραφέτηση των νοικοκυρών. Το βιβλίο μάλιστα ακολουθεί πιστά την ιστορία του Mole αλλά είναι πιο "λογοτεχνικό" εάν μου επιτρέπεται ο όρος.
Ο Mitchell περιγράφει συγκλονιστικά την κουλτούρα του εκφοβισμού που επικρατούσε - και απ'ότι φαίνεται επικρατεί ακόμα - στα βρετανικά σχολεία και που ξεπερνά κάθε ελληνική φαντασία. Πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς τα παιδιά αυτού του λαού μεγαλώνουν και σκάνε στην άκρη του δημιουργικού κύματος του πλανήτη και πως μετά από όλα αυτά η χώρα εξακολουθεί να λειτουργεί υποδειγματικά σε σχέση με τη δική μας.
Είναι τόσο καλογραμμένο που όχι μόνο δεν βαρέθηκα ούτε στιγμή αλλά το διάβασα μέσα σε 48 ώρες.
Το βιβλίο απ'όσο γνωρίζω δεν έχει μεταφραστεί ακόμη στα ελληνικά και απορώ ποιος θα καταφέρει να αποδώσει σωστά την εφηβική - και όχι μόνο- αργκό που χρησιμοποιούν οι μαγκιόροι μπόμπιρες του βιβλίου.
* Διάβασα την paperback έκδοση της Sceptre. Το εξώφυλλο είναι δημιουργία των Kai and Sunny που υποψιάζομαι πως ευθύνονται και γι'αυτό της έκδοσης του Cloud Atlas. Πρέπει να το τσεκάρω γιατί το τελευταίο βρίσκεται ακόμη σε μία από τις κούτες της -όχι και τόσο- πρόσφατης μετακόμισης.
No comments:
Post a Comment