Μια και η αυτοβιογραφία του Σουρούνη είναι και το πρώτο βιβλίο του που διαβάζω – λόγω της απίστευτα περιορισμένης επιλογής στο κατάστημα του High Speed- δεν αισθάνομαι πως ξέρω αρκετά πράγματα για να σχολιάσω τη γραφή του.
Όμως βρήκα το βιβλίο συγκινητικό γιατί περιγράφει τη ζωή των πάμφτωχων Θεσσαλονικιών τις δεκαετίες του ’40 και του ’50. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο πατέρας μου, ποτέ όμως δεν έχει μιλήσει για την περίοδο αυτή ουσιαστικά. Μόνο κάτι μισόλογα για το γεγονός ότι άλλαξαν 27 σπίτια σε δύο μόλις χρόνια και τις δουλειές που έκανε ως μικρός και πεντάρφανος πρόσφυγας.
Έτσι οι περιγραφές του Σουρούνη μου άνοιξαν για πρώτη φορά ένα παράθυρο στον κόσμο του. Ακόμα προσπαθώ όμως να φανταστώ το μέγεθος της απόγνωσής του πατέρα μου και των αδελφών του. Ο Σουρούνης ήταν φτωχός αλλά τουλάχιστον είχε σπίτι και οικογένεια, ενώ οι δικοί μου δεν είχαν αυτές τις τρομερές για την εποχή πολυτέλειες.
* Ένα γλυκόπικρο βιβλίο για ένα κόσμο που χάθηκε ανεπιστρεπτί από τις εκδόσεις Καστανιώνη.
No comments:
Post a Comment